تاریخچه ی سنگ فرش
تاریخچه ی سنگ فرش
7 خرداد1397
سالیان درازی است که از سنگ بعنوان پوشش سختی برای پوشش دادن سطح خیابان ها استفاده میکنیم.
سنگ فرش ها و خیابان های سنگ فرش شده، بخشهای بسیار دوست داشتنی و نمادین زندگی، مخصوصا در بریتانیا هستند. صدای ماشین ها، دوچرخه ها، حتی صدای سم اسب ها بر روی آنها برای بسیاری از انسان ها آشنا و خاطره انگیزند و احساس راه رفتن بر روی آنها و لمس سنگ ها، تبدیل به چیزی فراموش نشدنی میشود. اما آیا تابحال لحظه ای بر روی سنگ فرش ها ایستاده اید و فکر کنید که این سنگفرش ها اولین بار در کجا مرسوم بوده اند؟ مزایای استفاده از آنها چیست و چه کاربردهایی دارند؟ ایده استفاده از آنها نخستین بار توسط چه کسی ارائه شد؟
سنگفرش ها بخشی از منظره ی چشم نواز، دلگرم کننده و ممکن است یاد آور بسیاری از خاطرات و افرادی باشند که دیگر در میان ما نیستند.
ریشه کلمه Cobblestone – سنگفرش
کلمه “سنگ فرش” (cobblestone) از کلمه انگلیسی cob (به معنای چوب ذرت) مشتق شده است. کلمات دیگر نظیر آن: cob leaves (قرص چوب بلال)، beacon cob (آژیر_چیزی که توجه را جلب کند) یا حتی cobnut (فندق) هستند. تصویری که از تجسم این کلمات در ذهن ایجاد میشود، همانا دایره ای بودن، کوچک بودن و شکلی شبیه توده است. پس تعجبی هم ندارد که از سنگ های کوچک، دایره ای و توده ای شکل مورد استفاده در سنگ فرش کردن خیابان ها بعنوان cobble یاد میشود. از این کلمه برای اولین بار در اوایل قرن پانزدهم میلادی استفاده شد. در آن زمان، جاده های جدید به سمت بالا و پایین کشور (بریتانیا) در حال احداث بودند. کارگران مجبور به راه رفتن در رودخانه ها و جریان آب؛ آب های سرد و بر روی گردترین و محکم ترین سنگریزه ها بودند. این سنگ ها، بعدها همان سنگ های cobble (و امروزه cobblestone) شدند که برای پوشاندن راه ها از آنها استفاده شد.
با گذشت زمان، کلمه cobble برای اشاره به هر سنگ دایره ای شکل که قطری بین 2,5 تا 10 اینچ داشت، مورد استفاده قرار گرفت. اما در زمان احداث جاده ها، هیچ اندازه گیری صورت نگرفته بود. همه چیز چشمی انجام میشد و همه چیز به تناسب در کنار یکدیگر قرا میگرفت و اشکال زیبایی را خلق میکرد.
سنگ فرش ها و خیابان های سنگ فرش شده، بخشهای بسیار دوست داشتنی و نمادین زندگی، مخصوصا در بریتانیا هستند. صدای ماشین ها، دوچرخه ها، حتی صدای سم اسب ها بر روی آنها برای بسیاری از انسان ها آشنا و خاطره انگیزند و احساس راه رفتن بر روی آنها و لمس سنگ ها، تبدیل به چیزی فراموش نشدنی میشود. اما آیا تابحال لحظه ای بر روی سنگ فرش ها ایستاده اید و فکر کنید که این سنگفرش ها اولین بار در کجا مرسوم بوده اند؟ مزایای استفاده از آنها چیست و چه کاربردهایی دارند؟ ایده استفاده از آنها نخستین بار توسط چه کسی ارائه شد؟
سنگفرش ها بخشی از منظره ی چشم نواز، دلگرم کننده و ممکن است یاد آور بسیاری از خاطرات و افرادی باشند که دیگر در میان ما نیستند.
ریشه کلمه Cobblestone – سنگفرش
کلمه “سنگ فرش” (cobblestone) از کلمه انگلیسی cob (به معنای چوب ذرت) مشتق شده است. کلمات دیگر نظیر آن: cob leaves (قرص چوب بلال)، beacon cob (آژیر_چیزی که توجه را جلب کند) یا حتی cobnut (فندق) هستند. تصویری که از تجسم این کلمات در ذهن ایجاد میشود، همانا دایره ای بودن، کوچک بودن و شکلی شبیه توده است. پس تعجبی هم ندارد که از سنگ های کوچک، دایره ای و توده ای شکل مورد استفاده در سنگ فرش کردن خیابان ها بعنوان cobble یاد میشود. از این کلمه برای اولین بار در اوایل قرن پانزدهم میلادی استفاده شد. در آن زمان، جاده های جدید به سمت بالا و پایین کشور (بریتانیا) در حال احداث بودند. کارگران مجبور به راه رفتن در رودخانه ها و جریان آب؛ آب های سرد و بر روی گردترین و محکم ترین سنگریزه ها بودند. این سنگ ها، بعدها همان سنگ های cobble (و امروزه cobblestone) شدند که برای پوشاندن راه ها از آنها استفاده شد.
با گذشت زمان، کلمه cobble برای اشاره به هر سنگ دایره ای شکل که قطری بین 2,5 تا 10 اینچ داشت، مورد استفاده قرار گرفت. اما در زمان احداث جاده ها، هیچ اندازه گیری صورت نگرفته بود. همه چیز چشمی انجام میشد و همه چیز به تناسب در کنار یکدیگر قرا میگرفت و اشکال زیبایی را خلق میکرد.
نظرات
ارسال نظر