دلایل استفاده از سنگ، برای پوشش خیابان ها – چرا سنگ؟

kimiyasang.com

سنگفرش را میتوان با قرار دادن سنگ ها در شن یا ماده ی مشابه دیگری و یا قرار دادن آنها در کنار هم در ملات مورد استفاده قرار داد. پوشش دادن خیابان ها با سنگفرش، خیابان ها و جاده ها را در تمام طول سال قابل استفاده میکند. مزیت بسیار مهم استفاده از سنگ، عدم ایجاد گل و لای در هوای بارانی و عدم ایجاد گرد و خاک در هوای خشک است. اسب های نعل شده هم در جاده های سنگی بهتر از آسفالت حرکت میکنند. البته ایجاد سر و صدای زیاد ناشی از حرکت بر روی سنگ ها از طرف کالسکه ها و اتوموبیل ها میتواند بعنوان یک عیب اینگئنه جاده ها مطزح باشد اما با این وجود، ایجاد این سر و صدا ها را میتوان این مزیت در نظر گرفت که به عابران هشدار نزدیک شدن میدهند. در زمان قدیم در بریتانیا برای ایجاد آرامش مقابل خانه کسانی که افراد سالمند یا بیمار داشتند، پوشاندن جاده های سنگفرش شده با کار، امری مرسوم بوده است.
 اما سوال اصلی اینجاست که چرا؟ چرا زمان و هزینه را صرف ساختن جاده های جدید کنیم، در حالیکه جاده های قدیمی صدها سال مورد استعمال بوده اند. اسب ها و چرخ دستی های فراوانی بارها این جاده های اصلی و کثیف را با حمل اسباب و وسایل خود، پیغام ها، به سفر بردن اربابان و صاحبان قدرت بدون هیچ مشکلی در نوردیده اند. اما مشکل اصلی همینجا بود: جاده های کثیف قذیمی، کهنه و بلا استفاده شده بودند و سرتا سر آنها را چاله هایی پوشانده بود. اگر دولت یا صاحب زمین در صدد تعمیر جاده ها برمیآمد بسیار متضرر میگشت و مجبور به پرداخت خسارت زیادی برای تعمیر جاده ها در پاین هر زمستان یا بهار، میشد. غالبا این راه ها غیرقابل عبور میشدند و سفر و تجارت را غیرممکن میکردند.
استفاده از سنگفرش ها روشی برای اطمینان از این بودند که راه ها _یا حداقل بخشی از آنها_ ماندگار میمانند و اهمیتی ندارد که چه کسی و چگونه از آن استفاده میکند یا آب و هوا بر آن چه تاثیری خواهد گذاشت. سنگ فرش ها در شن یا در موارد دیگر در صورت متمول بودن صاحب زمین، در ملات مخصوص ساخته شده قرار داده میشدند. هر یک از سنگ ها برای سنگفرش شدن، با دست برداشته مبشدند و سپس با دقت در محل مورد نظر در زمین گذاشته میشدند. فاصله زیاد و سنگ نامتوازن با بقیه نباید وجود میداشت. نتیجه کار باید به حدی صاف و هموار میبود که کالسکه ها و چرخ دستی ها بتوانند بدون برخورد و به راحتی عبور کنند.
از خیابان های سنگ فرش شده بعنوان پیاده رو هم از آنها استفاده میشد. غالبا به گونه ای متفاوت تر، در راه های قدیمی و کثیف تر، سم های غران اسب ها و چرخش دیوانه وار چرخ کالسکه ها، معمولا برسر عابر بینوایی فرو میآمد که حتی مجال درک واقعه را نمیافت. در نهایت وقتی که سنگ فرش ها فرومیرفتند، صدای ماشین ها از دور بیانگر این بود که در صورت نزدیک شدن به یک تعمیر اساسی نیاز خواهند داشت.